یوسف علاء دین؛ مرتضی طالبیان؛ مهران آرین؛ محمد مهدی احمدی
چکیده
زمینلرزه یک پدیده غیرقابلانکار است که چنانچه در مناطق پرجمعیت رخ دهد خسارات زیادی را از نظر مالی و جانی بهوجود میآورد. آسیبپذیری ساختمانها در شهرها نه تنها تابع بزرگی و فاصله از کانون زمینلرزه بلکه ویژگیهای فیزیکی خاک زیر ساختگاه است. در این پژوهش آبرفت که در بخشی از باختر تهران شامل مناطق 2، 5، 9، ...
بیشتر
زمینلرزه یک پدیده غیرقابلانکار است که چنانچه در مناطق پرجمعیت رخ دهد خسارات زیادی را از نظر مالی و جانی بهوجود میآورد. آسیبپذیری ساختمانها در شهرها نه تنها تابع بزرگی و فاصله از کانون زمینلرزه بلکه ویژگیهای فیزیکی خاک زیر ساختگاه است. در این پژوهش آبرفت که در بخشی از باختر تهران شامل مناطق 2، 5، 9، 10 و شمال منطقه 17، بین طولهای جغرافیایی´23،º51 و´ 15، º51 و عرضهای جغرافیایی´40، º35 و´50، º35 قرار گرفته و گستردگی حدود 100 کیلومتر مربع دارد، مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور ابتدا با برداشتهای صحرایی در منطقه نسبت به شناسایی موقعیت دقیقتر گسلها همراه با گردآوری و بررسی دوباره دادههای موجود در آبرفتهای تهران اقدام شده است. سپس دادههای حدود 440 گمانه ژئوتکنیکی مربوط به بیش از 100 پروژه عمرانی مورد بازنگری قرار گرفت و با استفاده از نمودارهای رسوبی گمانهها، منطقه مورد مطالعه به سه زون اصلی، درشتدانه، بینابینی و ریزدانه تقسیم شد. همچنین ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی نهشتههای آبرفتی منطقه مورد مطالعه استخراج و سپس مبادرت به تهیه نقشه آنان شد. با ترکیب این دادهها منطقه مورد مطالعه از نظر تشدید دامنه امواج زمینلرزه به سه زون بدون تشدید، با شدت کم و با شدت بیشتر تقسیم شد. در بررسیهای تکمیلی سطح آبهای زیر سطحی و وضعیت ساختار زیر سطحی منطقه مورد ارزیابی قرار گرفته است. با در نظر گرفتن وضعیت دانهبندی و سطح آب زیرزمینی به نظر میرسد که منطقه مورد مطالعه فاقد استعداد روانگرایی است.